Bez kwiatów nie ma owoców!
Orzech włoski jest gatunkiem jednopiennym, czyli kwiatostany męskie i żeńskie występują na tym samym osobniku. Różne są natomiast:
-kolejność kwitnienia
-stopień pokrycia terminów kwitnienia
-ilość występujących zawiązków i ich rozmieszczenie na pędach.
Istotnym jest iż wysadzając sad z siewek zapylenie i pozostałe cechy pozostają kwestią loterii, natomiast wysadzając sadz z szczepionych roślin odmianowych mamy bardzo szerokie możliwości doboru odmian pełniących funkcje produkcyjne i zapylające oraz możemy zaplanować przestrzenne położenie roślin pełniących poszczególne funkcje.
Kwiatostany męskie
Kwiatostany męskie, zwane kotkami, produkują pyłek, czyli męskie gamety płciowe. Zawiązki kwiatostanów męskich powstają w roku poprzedzającym kwitnienie i są dosyć wyraźnie widoczne na bocznej stronie pędu. Pyłek orzecha włoskiego jest przenoszony wiatrem. Pyłek orzecha zaliczany jest do grupy ciężkich co skutkuje niezbyt dalekim jego przenoszeniem, tak iż skuteczne zapylenie przebiega na odległość około 90m. Wymusza to wysadzanie zapylaczy przynajmniej jako co 10 ta roślina, kiedy zalecenia Chińskie nakazują sadzić zapylacze co 7 drzewko w rzędzie. Problemy ze skutecznym zapyleniem są jedną z najczęstszych przyczyn problemów z uzyskaniem plonu na satysfakcjonującym poziomie.
Rośliny "bronią się przed samozapyleniem", które jest szkodliwe z punktu widzenia kondycji przyszłych pokoleń, toteż Najczęściej kwiatostany męskie i żeńskie kwitną w różnych terminach. Przebieg kwitnienia kwiatostanów męskich opisywany jest w stosunku do terminu kwitnienia kwiatostanów żeńskich i wyróżniamy:
-Protoandry - Kwiatostany męskie kwitną przed żeńskimi, jest to najczęściej opisywany schemat kwitnienia w obrębie gatunku juglans regia, odmiany tego typu wymagają późno kwitnących zapylaczy
-Protogyny - Kwiatostany męskie kwitną po zakwitnięciu kwiatostanów żeńskich, odmiany o tym typie kwitnienia wymagają wczesno kwitnących zapylaczy
-Homogamy - równoczesne zakwitanie. Występuje bardzo rzadko w przyrodzie i jest szkodliwe z ewolucyjnego punktu widzenia, natomiast wysoce pożądane z punktu widzenia uprawy.
W praktyce odmiany o częściowym pokryciu terminów kwitnienia często nazywane są samopylnymi. Niektóre odmiany orzecha włoskiego zdolne są do apomiksji, czyli rozwoju owoców czyli bez udziału pyłku zdolność taką mają mieć: Broadview, Sejnovo, Minimultiflora 14 i inne.
Kwiatostany żeńskie
U orzecha włoskiego występują zawsze na wierzchołku pędu jednorocznego. Zawiązki kwiatostanów żeńskich powstają w roku poprzedzającym kwitnienie, nie są jednak widoczne gdyż znajdują się wewnątrz pąków otoczone łuskami. Procent występowania kwiatostanów żeńskich w pączkach jest warunkowany głównie genetycznie, aczkolwiek modyfikowany warunkami ekologicznymi i wiekiem drzewa i jest podstawą do zakwalifikowania odmiany do jednego z typów owocowania. Orzech włoski jest wiatropylny toteż kwiaty żeńskie są niepozorne, zielone ze stigmą o kolorze zielonym - u większości odmian przez czerwoną na przykład Godyń po purpurową (odmiana purpurea). Kolor stigmy jest warunkowany genetycznie więc warto go wykorzystywać przy ocenie tożsamości odmiany.
Kwiatostany żeńskie występują pojedynczo, po kilka do kilkunastu. Zgrupowanie kwiatostanów żeńskich po kilkanaście sprzyja zawiązywaniu owocostanów groniastych, co jest niekorzystne z punktu widzenia jakości owoców, gdyż prowadzi do ich znacznego rozdrobnienia, lecz wygląda malowniczo i z tego powodu jest to cecha ceniona przez niektórych hodowców.
Odmiany skłonności do tworzenia owocostanów groniastych to:
-Hansen
-Minimultiflora14
-Cyril
-Alba
-Klon alfa
I inne.
« Terminy rozpoczynania wegetacji
-
Terminy dojrzewania owoców »
